Nasz Papieżu ukochany - Daniela Ziętala

Wiersz ze zbiorku poezji Nasz Papieżu ukochany

Nasz Papieżu ukochany
teraz patrzysz na nas z nieba.
My Ci pięknie zaśpiewamy
naszych pieśni Ci potrzeba.

Choć tam w niebie aniołowie
też przepięknie Ci śpiewają
to ojczyste nasze pieśni
też Ci się tam spodobają.

Kiedy żyłeś między nami
to we wszystkim nas wspierałeś.
Wszystkich biednych i maluczkich
Ty najbardziej ukochałeś.

Ty nam dałeś wiarę w siły
że co złe to zwyciężymy.
Pękły mury i kajdany
wolny Polak i kraj cały.

Który Papież na tej ziemi
tak ukochał wszystkich ludzi?
Choć już jesteś tam u Boga
w sercach ludzkich podziw budzisz.

Twoje serca, Twoje gesty
dodawały nam otuchy.
Teraz jesteś w niebios stronach
- króluj razem ze świętymi.

Oczy swoje tam wznosimy
i prosimy Cię - Kochany.
Choć my grzeszni i niegodni
wstaw się u Boga za nami.

Ref: Módlmy się, módlmy się do Niego
      - błogosławił tu każdemu.
      Święte imię jego będzie,
      w całej ziemi po wsze czasy.

Jest to tekst pieśni, która była wykonana po raz pierwszy przez chór w Siennie przy poświęceniu pomnika Jana Pawła II w Siennie w dniu 1 czerwca 2009 r.

Nasz las - Wanda Chodorowska

Wiersz z książki Myśli Rymowane

Nasz las z żywicznych słynął
Zapachów, świerków i sosen,
Nasz las w odmętach tonął
wieżej zieleni wiosen.

Nasz las czule nas pieścił
W ciepłych lata promieniach.
Częstował nas, jeśli miał
Coś dla nas do jedzenia.

Nasz las jesienią szumiał
Przyjaznym szmerem dębów,
Podsuwał mchu poduszki
Pod umęczone nóżki.

Nasz las w zimie stroił
W cudownych kożuchach bieli,
Zapraszał do przejażdżki
Saniami przy niedzieli.

Nasz las zawsze nastrajał
Nas niespożytą siłą
I muzyką upajał
Ptasią, naturalną, miłą.

Ale to się zmieniło.
My stracilismy siły,
Las dźwiga się z upadku,
Lecz wciąż boi się piły.

Nie pachnie już żywicą,
Siłą nie imponuje,
Blask schował pod przyłbicą,
Wdzięków nie pokazuje.

Dźwiga śmierci brzemiona,
Blady, pokaleczony ...
Nie szumi, tylko wzdycha
Rupieciem przygnieciony.

Nie szuka swoich jagód
I nie wie, gdzie ma grzyby,
Za dużo przeżył przygód,
Otępiał nie "na niby".
         Nagle!

Patrz! Poznał nas, Janeczko!
Uśmiechnął się cudownie!
Chyba nadziei nie stracił,
że będzie jeszcze gościł
Kogoś po Tobie i po mnie!

          Dla kochanej Siostry Janeczki
          z okazji jej przyjazdu napisał siostra
          Warszawa, 2003.01.15

Ośmiokrotnie nas odwiedziłeś - Daniela Ziętala

Wiersz z książki: Nasz Papieżu ukochany

Ojczyznę swą, Papieżu
ośmiokrotnie odwiedziłeś,
tęskniłeś za miejscem
gdzie się urodziłeś.

Byłeś bardzo strudzony
lecz tu powracałeś,
wadowicką kremówkę
często wspominałeś.

Kolegów i szkołę
do której chodziłeś,
wojnę, okupację
tu młodość przeżyłeś.

Błogosłwawiłeś Polskę
od gór po doliny,
uzdrawiałeś chorych
dodawałeś siły.

Wędrowałeś po Tatrach
i tam się modliłeś,
z rycerzem na Giewoncie
pewnie też gwarzyłeś.

Tyś strażnik naszej wiary
żywy i wspaniały,
a On na Giewoncie
strażnik naszych granic.

                Wrzesień 2014 r.

Poeta - Kacper Wróbel (debiut)

poeta
choć zwykle niezrozumiały
najczęściej po śmierci doceniany
wciąż żyje w cieniu innych ludzi
a przez ten czas
tylko nad jednym się trudzi
by przelać choć skrawek swego ziemskiego cierpienia
na papier
choć czas mu się kończy
i śmierć do drzwi puka
umrze niespełniony
że docenienia nie zazna
jego sztuka

nie szukam - Majka Sotowicz

Wiersz ze zbiorku: Słowa jak motyle

nie szukam słów

jak kawałku bursztynu

na nadmorskiej plaży

nie nawlekam ich

na sznury poezji

by sprzedać

na pobliskim jarmarku

znajduję je w sobie

daję tchnienie i cieszę się

że żyją przez chwilę jak motyl

który zaplątał się

w moje włosy

Święta Uczciwiści - Wanda Chodorowska

Wiersz z książki: Myśli Rymowane

Nie umieraj jeszcze
Święta Uczciwości!
Wytrzymaj! Wdychaj tlen!

Podaję zastrzyk
Ze swojej miłości.
Wytrzymaj! Wdychaj tlen!

Wozem Pogotowia
Do Ośrodka Zdrowia
Jedziemy!
Wdychaj tlen!

Już jesteśmy w bramie,
Nie zostaw mnie samej!
Broń się!
Wdychaj tlen!

Przebrniemy te wstępne
Szpitalne trudności,
Więc wytrzymaj jeszcze
Droga Uczciwości!
Nie zawiedź mnie!
Oddychaj głęboko
Wciągaj tlen!

Przytomni i cali
Jesteśmy już na sali,
Jest lekarz!
Właśnie ten!
Nie zostaw mnie samą!
Za szpitala bramą.
Zostaw innym tlen!

                   Warszawa, 2003.03.10

... Katarzyna T.

Myślałam, że mam przyjaciół

Bo, byli zawsze kiedy byłam im potrzebna

Myślałam że mogę na nich liczyć

Bo oni mogli liczyć na mnie

Myślałam że mogę im ufać

Bo oni mogli mi wierzyć

Myślałam że będą przy mnie

Bo ja byłam przy nich

Myślałam że mi wybaczą

Bo ja im wybaczałam

Myślałam że są naprawdę

Bo zawszę naprawdę byłam

Ale gdy poprosiłam o pomoc

Bo naprawdę potrzebowałam

Zobaczyłam ich prawdziwe twarze

Bez masek

I zostałam sama.

Kocia muzyka - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz z książki: Wiersze z rękawa

Najpiekniejsze melodie

zna mój kot,

kiedy wtula się cały

w rąk mych splot,

kiedy wąsem mnie trąca,

łapą też,

wtedy mruczy najpiękniej,

wiesz?

Najpiękniejsze melodie

wtedy są,

kiedy kot mruczy swoje

fa, si, do.

wtedy wszystko jest piękne,

prostsze też.

Wyetdy kocham świat cały.

Ciebie też ...

Cuda - Kacper Wróbel (debiut)

choć wszem i wobec
nam opisywane
to nam zwykłym ludziom
pozornie nieznane
zostanie nam to wypomniane
że były przez nas nie zauważane
a wystarczy spojrzeć
pod innym kątem
że śmierci koniec
to życia początek

Ludzkie fale - Wanda Chodorowska

Wiersz z książki Myśli Rymowane

Człowiek podobnie jak woda
Falą pokoleń przepływa.
Tutaj brzeg wznosi, buduje,
A tam rujnuje i zrywa.

Młodość skały z gór znosi
Głośnym, wartkim strumieniem.
Starość, jak rzeka nizinna
Płynie cichym marzeniem.

Woda zaś wciąż pracuje
Ta rzeczna czy lodowa,
Morska czy źródlana,
Potokowa czy ściekowa...

Włąsną energią pomaga,
Tysiące turbin porusza,
Przed głodem i śmiercią ratuje
W czasie długotrwałej suszy.

Woda karmi i poi,
Woda chłodzi i rosi,
A na każde życzenie
Z lądu na ląd przenosi.

Woda, nawet kranowa
Czyści, pierze i zmywa
Lecz czy nigdy nie broi?
Zawsze nas uszczęśliwia?
Nie zabiera nam bliskich?

Mieszkań nam nie zalewa?
Nie zatapia czasem całego
Dorobku życia ludzkiego?
Więc mamy tylko dlatego
Porzucić wodne fale?
Zerwać odwieczne więzy
Mieć wieczne pretensje, żale?

O t, że woda nie zawsze
Jest pitna i kryształowa,
e bywa mętna, przeciętna
Potopowa czy gradowa?

Nie zapomnijmy, że woda
To nasze szczęście i zdrowie
I - że z nią nam jest po drodze,
Bo - bez ...
czekają nas strumienie łez.

        Warszawa, 2007.01.17

Prawda o przemijaniu - Kacper Wróbel (debiut)

lata przemijają mi dniami

jedyne co widzę to blask

przed moimi oczami

choć moje serce

wypełnione jedynie dziurami

będę kierował się jedynie odczuciami

aż do dnia w którym stanę przed biało-złotymi

bramami w których brak chciwości nienawiści

czy złości

lecz tylko nadmiary upragnionej miłości

zakochani - Majka Sotowicz

Wiersz ze zbioru: Słowa jak motyle

Zapatrzeni

zaszeptani

przytuleni

rozbudzają swą namiętność

by odmienić

uśpiony wulkan namiętności

w kipiący żar

chociaż uczą się miłości

miło patrzeć

jak 

są zapatrzeni

zaszeptani

przytuleni...

Mój kot - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz z książki Wiersze Ciotki Trzpiotki

Ma stumilowe wąsy

I uśmiechnięty nos

I dumnie nosi ogon

Jak bardzo ważny ktoś.

Z wdziękiem stąpa po płocie

Jak akrobata skacze

Mruczy piekne piosenki

A najczulej ... gdy płaczę.