Wiersz z książki: Wiersze z rękawa
Zaproszenie. Super sprawa.
Czeka nas miła zabawa.
Czy przyjdziemy? Oczywiście!
Przyniesiemy śmiechu worek.
Czy u Ciebie strzeli korek?
Pomożemy dmuchać świeczki
i będziemy kciuki trzymać,
by spełniła się marzenie.
A na finał
garść konfetti rozsypiemy
i znikniemy...
Opowieść zgłoszona na konkurs Gawęda Regionalna GiPBP w Rzeczniowie przez Dawida Wójtowicza, uczenia kl. VI PSP w Rzeczniowie, Rzeczniów 2003.
Dawno, dawno temu żył pewien szlachcic, który nazywał się Parst. Posiadał wszystkie ziemie dzisiejszej Pasztowej Woli. Pewnego dnia wybrał się na polowanie do swojego lasu. Kiedy zapuścił się głęboko w las stanął twarzą w twarz z ogromnym dzikiem. Parst zaczął uciekać, ale dzik nie dawał za wygraną. Wciąż gonił. Wtedy szlachcic zaczął krzyczeć. Chłopi pracujący Parsta. Ten z wdzięczności dał swym wybawcom na własność ziemię i jak mówią ludzie od tej pory miejscowość nazwano Parstową Wolą.
Ten kto przejeżdża dzisiejszą trasą Iłża-Lipsko może zobaczyć w Pasztowej Woli stary krzyż wznoszący się na wzgórku prawdopodobnie sztucznie usypanym. Ludzie mówią, że pod tym krzyżem jest "swoista lodówka". Jest ona pozostałością po stojącym tem kiedyś wielkim dworze.
Mieszkali tam potomkowie Parsta. Obok dworu stała cegielnia. Ludzie do tej pory dokopują się fundamentów.
Właściciel Parstowej Woli przed pierwszą wojną światową był bardzo zadłużony. Jego majątek przejęli dłużnicy, a ziemię rozparcelował sam właściciel majątku. Każdy żonaty mężczyzna posiadający syna mógł otrzymać po sześć mórg ziemi /na siebie, żonę i pierwszego syna/. Tak więc chłopi mogli wreszcie posiadać ziemię na własność.
I znowu z woli tym razem potomka Parsta chłopi mogli się wzbogacić.
Wiersz ze zbioru: Rzeczniowskie notacje
nasze dzieciństwo porasta niepamięć
jak miejsce na którym wiosną i latem
odbywa się ekstatyczne dzikie święto zieleni
próbujemy uzbrojeni w nożyce i dziabki
czy motorowe kosy wyznaczyć jakieś granice inwazji
wyrąbać ścieżki w tej z chwastów wyrosłej dżungli
czasem udaje się pod czupryną trawy
znaleźć odłamki zabawek resztki wiernych zwierząt
których kośćmi czas - hazardzista gra o punktów tysiąc
to znowu na łące wśród pokrzyw ujrzeć porzucone
skarby: rower który nas nigdzie już nie zawiezie
i walizkę podróżną szumiącą coraz ciszej morzem