Wiersz ze zbiorku: Moje piekło i niebo
Cóż ważniejsze jest na świecie
Jak nie nasze cudne dzieci
To jest najpiękniejszy skarb
Piękniejszy od wszystkich barw
Czy ktoś znajdzie coś droższego
Od małego dziecka swego
Który brylant co się świeci
Może nam zastąpić dzieci
Te brylanty sznury pereł
I najczystsze złoto szczerze
Co zastąpi miłość dziecka
Czy to synek czy córeczka
Jakże one życie umilają
Kiedy przy nas dorastają
Patrząc na swoje pociechy
Ile doją nam uciechy
Tylko dla nich wszak żyjemy
Do nich co dzień się śmiejemy
A radości i miłości
Uczą ns aż do starości
Tyle ciepła dają nam
Dla tatusiów swych i mam
To najdroższy w świecie skarb
One wszystko w życiu wart
Chcecie wierzcie albo nie
Ja to wiem mam córcie dwie
Dla was piszę to córeczki
Bo was kocham me laleczki
Gdy każda z was już będzie mamą
Pewnie pomyśli tak samo
I swym dzieciom wtedy powie
że dziadek Sławek to był dobry
człowiek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz