Wiersz z książki: Myśli Rymowane
Tak jak fale Wisły,
Jej wody zmarszczenia,
Przemijają czasem
Ludzkie pokolenia.
A pamięć po zgasłych
Nie ma innej twarzy,
Prócz starych, pożólkłych,
Cichutkich cmentarzy.
W pamięci tkwią tylko
Perły pokolenia,
Bohaterowie czynów,
Walk i poświęcenia.
Chwała bohaterom,
I cześć ich pamięci!
Niech swiecą jak gwiazdy,
Czują się jak święci!
Ty, gdy jedziesz szosą
Radzymińskiej Wólki,
Pamiętasz gdzie stały
Napastliwe pułki?
Wiesz, że bronił Warszawy
Pułk Strzelców Kaniowskich,
A baonem dowodził
Stefan Pogonowski?
Wiesz, że poległ tutaj?
Ale do "Cudu nad Wisłą"
I wyroków boskich
Dołożył swój palec
Tenże Pogonowski...
Przy Belwederze myślisz,
Że wysiłek nadludzki
Podjął Wódz Narodu
marszałek Piłsudski!
Na innej trasie ci się
Obawa udziela:
Ważnieszy Sulejówek?
A może Cytadela?
A może Palmiry?
Masowe ofiary,
Naszej polskosci
Kultury i wiary?
Pierwszym obowiązkiem
Naszego zwiedzania,
Powinno być jednak -
Muzeum Powstania!
Gehenna Warszawy!
Klęska pokolenia!
Powszechna ofiara,
Za honor istnienia!
Pamięć o nich przekażemy
Swym córkom i synom
Niech w pamięci pokoleń
Polegli nie zginą!!!