"Wiersze
ocalają to, co podeptane. W dobie komputerów i techniki objawiają
się jako coś ludzkiego, serdecznego, co nie jest zatrute
nienawiścią, złością, sporami. Wnoszą ład
i harmonię.
Odkażają dzisiejszą rzeczywistość." /ks.
Jan Twardowski /
Na prośbę naszej Biblioteki próbę napisania wiersza zainspirowanego cytatami z poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Różewicza podjęło ponad 15 osób.
Zadanie skierowane było do grupy wiekowej 55+.
Wpłynęło do nas 22 utwory.
Wszystkim autorom serdecznie dziękujemy.
Cytat 1: Trzeba uważać: czas się zbyt łatwo w przyszłość zmienia / K.K. Baczyński/
Siedzę i słyszę: tik – tok, tik – tak
Czyżby to zegar odmierzał mój czas …?
Dokąd tak lecisz, śpieszysz i pędzisz
Czyżbyś zapomniał, te piękne minione chwile ?
Te kolorowe sukienki w barwne motyle.
Kwiatki , stokrotki, żuczki, biedronki.
Tanga, walce i obertasy i te mazury…
I te przepiękne polskie góry….
Długie wieczory, jesienne liście, kasztany
Wichry i te piaszczyste chmury…
Kuligi, sanki i te białe śmieszne bałwanki …
Pamiętasz odwilż kwietniową , gdy Krępnianką
Płynęła kra lodowa?
Nie chciała zniszczyć kładki i mostu to też
Skakała of tak – po prostu.
I rzekła wreszcie – skąd się tu wzięłam?
Płynę do morza i popłynęła…
Siedzę i słyszę: tik – tak tik –tak
To zegar nadal odmierza mój czas…
Nie śpiesz się proszę…
W życiu każdego człowieka przychodzi taki czas, że rozpamiętuje
Swoje życie, analizuje i wspomina, ale niestety patrząc w lustro już się nie wie, że nie wrócą tamte lata i tamte chwile.
Dziś tak jak dawniej tylko niebo i słońce takie same zawsze wchodzi
Rankiem o zachodzie wieczorem. I też sam zapach rzeczniowskiej ziemi – swojski mierzony z wiatrem wspomnień ale rządzeń.
Janina Kępczyk
Trzeba uważać: czas się zbyt łatwo
w przeszłość zmienia
Dopiero dzieciństwo jak poranek
Już południe i młodość nas goni
A za progiem
Wieczór i starość niechciana
zaprasza na nieznane nam pokoje
A gdzie my?
I nasze zamierzone
młodzieńcze świata podboje
Mariola Kruk
Mija rok... mija rok
Słońce wschodzi i zachodzi
minął nam dzisiejszy dzień.
Mijają dni, mijają lata
a my wciąż tkwimy
w nicości tego świata.
Mkną godziny, pędzi czas
umknął nam kolejny rok
Czy był dobry?
Czy szczęśliwy?
Bilans zysków...
Bilans strat...
Poszedł sobie i go nie ma
poszedł i nie wróci już.
Wciąż patrzymy w przyszłość dalej... dalej...
Snując plany i marzenia szybko... szybko...
teraz już...
Idą skargi na cierpienia
Idą skargi na zły los
Jesień życia tuż przed nami
Pcha się franca
Rozpycha łokciami
Otwórz oczy! Pierś do przodu!
Spełniaj swe marzenia!
Równaj krok!
Czekaj na kolejny rok!
Basia Moskwa
Cytat 2: Tam jest zawsze jesień, / pod krużgankiem drzew / zbiera złote jabłka / różowawy lew /K.K. Baczyński/
Czyli ty, ja z gromadą lwów innych
poszukujemy smaków dziecinnych,
smaku cudownej maziarki, grabsztyny,
którego nie zastąpi żaden inny
albo starej odmiany klapsy czy renety
dzisiaj nie ma takiego niestety
Mariola Kruk
Cytat 3: Zaraz zrobimy kawę. Wprawdzie nie mam kawy , filiżanek i pieniędzy, ale.. ? /Tadeusz Różewicz/
Ale – przecież możemy usiąść i trochę ponarzekać
- Powiem Wam , że nareszcie zrozumiałam czym
Dorosłe życie - to wtedy kiedy ciągle ci coś boli, nie masz pieniędzy, dużo pracujesz, nie masz czasu na wyjście gdzieś ze znajomymi i cały czas trzeba chodzić po coś do sklepu.
- Życie to trzy dni –
Wczoraj, dziś – jutro
Wczoraj minęło i niczego tam nie zmienisz
Jutro nie nadeszło i być może nie nadejdzie – dlatego spróbuj dziś
Postąpić godnie – żeby nie żałować,
- A na zakończenie coś do śmiechu – Pilnuj babciu pilnuj dziadka
By nie padli łupem Tadka
Ten najgorszy z pasożytów
Zdziera skórę z emerytów
Jadwiga Kępczyk
Zaraz zrobimy kawę.
Wprawdzie nie mam kawy,
filiżanek i pieniędzy,
ale razem usiądziemy przy stoliku
My, we dwoje bez zbędnego krzyku
Zapomnimy o braku na kawę, filiżanki pieniędzy
Przecież mamy siebie, nie żyjemy w nędzy
Mariola Kruk
Zaraz zrobimy kawę.
Wprawdzie nie mam kawy, filiżanek i pieniędzy,
ale mam Ciebie!
Z Tobą każdy dzień jest inny,
chociaż tak z pozoru wydaje się taki sam.
Cieszy mnie Nasze wspólne z sobą przebywanie,
planowanie, układanie.
Dotąd nie przypuszczałam jak wiele radości
można znaleźć w prozaicznej
wydawało by się czynności.
Jak dużo dać sobie możemy,
my to już obydwoje wiemy!
Rodzi się więc pytanie -
dlaczego tak wiele osób nie docenia
dobrodziejstwa wspólnego przebywania?
O ile łatwiej byłoby żyć,
gdybyśmy umieli ze sobą po prostu BYĆ!
Doceniajmy to co posiadamy!
Rozmawiajmy! Planujmy wspólnie!
Razem pracujmy, odpoczywajmy!
Nawzajem się rozpieszczajmy!
Wtedy na pewno będzie łatwiej Nam żyć
i cieszyć się z tego co jeszcze może
w przyszłości być!
Wiersz dedykuję mojemu Mężowi - Ewa Maj
Cytat 4: Szukamy ciepła nawet w kubku z gorącą herbatą, w zaparowanych oknach, bo tak bardzo tęsknimy za ciepłą duszą.../ T. Różewicz/
Czas na zadumę….
Nadszedł czas chłodu i otępienia,
Brak nam bliskości i zrozumienia.
Tacy jesteśmy dziś zabiegani,
Nic nas nie cieszy… wciąż sfrustrowani.
Trudno nam znaleźć czas dla człowieka,
Za czymś gonimy… życie ucieka.
Ciepła szukamy tu, gdzie go nie ma
I znów myślimy – życie to ściema.
Wciąż tylko praca i wyścig szczurów,
Dzień za dniem płynie, jak z wiatrem chmury.
Gdy się ockniemy, żeby coś zmienić,
Nie mamy siły – bośmy zmęczeni.
Nareszcie przyszedł czas na zadumę…
Kubek z herbatą zmieni mą duszę
To ciepło z niego wciąż parujące
Chce mi ukazać, myśli tysiące…
Trzeba coś zmienić szukać bliskości
Znaleźć przyjaciół i być pomocnym
Och… i od razu lżej mi na duszy,
Czas jeszcze tylko, z kanapy ruszyć.
Życie nabrało wiele kolorów,
Wśród dusz przyjaznych, pełnych humoru.
Pękają lody i … murów ściany,
Bo wśród przyjaciół jestem kochany
Ula Borek
Za przyjacielem, bo nikt nie lubi samotności
Za przyjacielem, żeby nas podniósł kiedy wpadniemy
Rozśmieszył, kiedy jesteśmy smutni
Z nim przeżywać strach, nadzieję, całe swoje życie
On nigdy nie ocenia ale zawsze wysłucha i zrozumie
Przyjaźń to również uczucie miłości
Opiera się na innych zasadach wartości
Jest na tyle sensowne
O ile jest dobrowolna i bezinteresowna
Jest piękna, czysta i wspaniała
Nie zawsze jednak tak bywa
Jest czasem obłudna i fałszywa
Istnieje gdy Ci się dobrze dzieje wiedzie
Ginie gdy znajdziesz się w biedzie
Źle gdy opiera się na wartości pieniądza
A wtedy nie sumienie człowiekiem rozporządza
Nie mamy co do tego wątpliwości
Że opiera się zawsze na miłości bliźniego
Teresa Sitek
Bo tu wszystko się zaczęło
życie, szkoła, dorastanie
jak jej nurt nieodgadniony
dokąd biegnie? Ty wiesz Panie
Płynie życie jak jej fale
teraz cicho, doskonale
tak spokojnie ułożone
niczym złym nie zaprószone
Nagle burza, deszczu tyle
Przyszła tak niespodziewanie
Nie dasz rady, nie masz siły
musisz poddać się na chwilę
Jest Ci przykro i wylewasz
wody opuściły brzegi
teraz lżej, choć ubolewasz
płyniesz dalej, nie znasz drogi
Mijasz wszystkie zakręty
już Ci burze są nie straszne
nie poddajesz się tak łatwo
wyjdzie słońce dla zachęty
Dopłynęłaś szybko niespodziewanie
Wisła bierze Cię w ramiona
I co dalej? To już koniec?
Ty tylko wiesz Panie
Teresa KrawczykowskaSzukamy ciepła
nawet w kubku z gorącą herbatą,
w zaparowanych oknach,
bo tak bardzo tęsknimy
za ciepłą duszą bratnią
Żeby przytuliła, ogrzała
Ukoiła w zmartwieniach
Zabrała z cienia lodu
Tam gdzie wiosna ciepłem
Wszystkich obdarza
Słońce promieniami otula
I jest dobrze
Można żyć jak za młodu
Przebijając się przez korytarze chłodu
Mariola Kruk
Cytat 5: Szukam nauczyciela i mistrza / niech przywróci mi wzrok słuch i mowę / niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia /niech oddzieli światło od ciemności /T. Różewicz/
Szukam kogoś, kto powie prawdę.
Co dalej z tym światem ?
Tęsknię za normalnością,
Za zwykłym życiem,
Za jazdą rowerem, wycieczką,
Wyjściem do ludzi, Spotkaniem seniorów
Za tym wszystkim, co zabrała pandemia,
To wirus nami rządzi?
Czy ktoś manipuluję?
Już nie wiem sama co o tym myśleć…
Jeszcze będzie normalnie…
Wrócą dobre czasy,
Tylko kiedy to będzie ?
Ten niepokój we mnie tkwi…
Ten strach towarzyszy mi…
Janina Kubik
Mistrzu gdzie jesteś?
Słyszysz moje wołanie?
Podaj rękę!
Nie prowadź mnie już przez niepewność
Otwórz właściwe drzwi
Pozwól odpocząć przy tobie
Chociaż teraz, u zbliżającego się schyłku mych dni
Mariola Kruk
Człowiek stojący na zgliszczach cywilizacji, który stracił jakikolwiek punkt odniesienia. To z jednej strony głos, w którym pojawia się nadzieja na odbudowę świata, z drugiej strony diagnoza jego końca. Wiersz, w którym wers rozpoczynający się od anaforycznego „Niech” jest dla mistrza wyznaczeniem zadania dla nowego, godnego i „Najwyższego”. Autor ukazuje nam styl życia i ciągłą pogoń ludzi za sukcesem i pieniądzem, co spowodowało, że człowiek zapomina o jakichkolwiek zawartościach jego egzystencji sensu.
Rano wstać,
potem praca,
krótki sen i od nowa.
I tu zaczyna się zadania dla nowego mistrza.
Zadanie dla „Najwyższego”,
który szuka kogoś,
kto jak Bóg na początku Księgi Rodzaju
oddzieli światłość od ciemności,
który wobec zaistniałego chaosu jest głuchy,
Niemy i wiadomy.
Dlatego literatura jest naszym mistrzem
i skalnicą.
Literatura jest jako nauczyciel,
który ukazuje nam jak mamy
Naśladować i wzorować się
w tym zmechanizowanym życiu.
Wierność, honor, godność to powinny być wzorce naszych nauczycieli i mistrzów.
Ewa Pytlak
Cytat 6: Ciągle mnie pytają / co pan myśli o bogu / a ja im odpowiadam / nieważne co ja myślę o Bogu / ale co Bóg myśli o mnie /T. Różewicz/
Dary
Człowiek młody, człowiek stary.
Lubi otrzymywać dary.
To szczególną radość daje .
Gdy Duch święty je rozdaje
Właśnie dziś w naszym kościele,
Mamy darów bardzo wiele.
Boża hojność jest bez granic.
Otrzymacie je tak za nic,
Kościół to dom Pana Boga,
Prowadzi do niego każda droga.
Ta szeroka, wygodna i piaszczysta,
Górska, stroma, zdradliwa i wyboista
Czy jest w ogóle ciężka droga,
Prowadząc do Pana Boga.
Najważniejszym miejscem Kościoła jest ołtarz.
Tu spotkamy się z Bogiem twarzą w twarz.
Tutaj zawsze zamieszkuje,
Przed ołtarzem kolejne pokolenia,
Na kolanach wzywają Bożego imienia.
Alina Betlejewska
Modlitwa do św. Jadwigi
Święta Jadwiga rano wstawała,
Ciągle na swoje grzechy wyglądała,
Święta Jadwiga coś tam ujrzała,
Ujrzałam tam Boskie powody,
Jak szli anieli do studziennej wody,
A po tej wodzie Matka Boża chodzi
Matka Boża gdzie ty idziesz ?
Idę za tymi duszyczkami,
Które piątków i sobót nie pościły
A w niedzielę rano śniadanie jadły
Matko Boża przebacz, nie przebaczę
Będę ich wiodła, po górach,
Po ostrych kamieniach, żeby im
Krewka z nóżek i rączek kapała
A to wszystko na przebłaganie
Za nasze grzechy i na zbawienie
Jezusa Chrystusa Pana naszego.
Jadwiga Bukowska
To, co w naszym domu było najdroższe i najpiękniejsze, to Mama. /T. Różewicz/
Miłość
Miłość matki to głębina morza
Czysta jak kryształ
Piękniejsza jak zorza
Kruche są miłości słowa
Gdy odchodzi od nas najlepsza
Najdroższa osoba mama
Pamiętaj młodzieży droga
Jeśli masz matkę na świecie
Czy to bogatą czy biedną
To obdarzaj ją miłością
Bo masz ją tylko jedną
Kruche jest życie nasze
Kruche miłości słowa
Trudno nawiązać więź
Jak na to nie jesteś gotowa
Kazimiera Ołowiak
Mama to najpiękniejsze słowo świata.
Miłością jest złotą nicią nas ze sobą splata.
Zawsze jest obok nas pocieszy doradzi,
Ona pierwsza dziecku o Świecie opowiada,
Do pacierza jego małe rączki składa,
Od mamy płynie mądrość i radość wielka
Bo Matka to najlepsza nauczycielka.
Patrzymy na nią od samego powicia,
Jest największą miłością naszego życia.
Mama jest najpiękniejszą miłością naszego życia,
Mama jest najpiękniejsza na świecie.
Tak o mamie mówi każde dziecię,
Mama czuwa przy mnie w każdej chwili
Zawsze mówi prawdę nigdy się nie myli. Dlatego nikt w to nie wątpi,
Że matki dziecku nikt nie zastąpi.
My dorośli widzimy obraz naszej Matki,
W ogródku wokół Niej kolorowe kwiatki.
Było to dawno, aż się łza w oku kręci,
Bo ten obraz zostanie zawsze w twej pamięci.
Dlatego kochajmy Mamę zawsze i wszędzie,
Bo dzisiaj jest, a czy zawsze będzie ?
Alina Betlejewska
Najdroższa na świecie
Najdroższa na świecie jest mi mama
Ta ukochana, ta moja mama
Co się dla mnie tyle poświęcała
I wychowała mnie, więc kocham Cię.
Nikt na świecie droga mamo
Nie zastąpi Cię
Każda mama dla swych dzieci
Jak najlepiej chce
Dziękuję Ci mamo dziś za wszystko
Za twe starania i za twoje łzy
Coś ślęczała nad moją kołyskę
I wychowała mnie, więc kocham Cię
Jadwiga Bukowska
To, co w naszym domu było najdroższe
i najpiękniejsze, to Mama
Ona zawsze Nas doceniała, słuchała, motywowała.
Kiedy byliśmy dziećmi, pomimo nawału pracy,
zawsze dla Nas czas znaleźć umiała.
Uczyła szacunku dla ludzi, zrozumienia, pomagania,
bowiem jako pielęgniarka sama wielokrotnie
swoją pomoc i ciepło ludziom przekazać umiała.
Tak bardzo ją podziwiam - za to podejście
do innych, cierpliwości, umiejętności słuchania
i zastanawiałam się:
"czy ja też będę kiedyś tak umiała?"
Życie mojej mamy czasami szare kolory przybierało.
Zmagania z chorobą, leczenie, przygnębienie,
osłabienie lecz zawsze w Bogu zaufanie.
Chęć życia i bycia z Nami była tak wielka,
że problemy zdrowotne (chociaż nie do końca),
pokonać w pewnym stopniu umiała.
Cieszył Nas każdy rok kiedy z Nami Była,
dziękowaliśmy i o następną Opatrzność Boską prosili.
Teraz kiedy Jej z Nami już 10 lat nie ma
myślę, że za to, wszystko kim dla
Nas była, tylko dziękować trzeba.
Dużo Nas nauczyła, dobre rzeczy pokazać umiała,
na zawsze w sercu zostanie - Moja mamusia ukochana!
Wiersz dedykuję mojej zmarłej Mamie - Ewa Maj
Cytat 7: Kiedy zacząłem chodzić do szkoły, zmieniły się moje marzenia, chciałem być podróżnikiem, milionerem, poetą albo świętym. /T. Różewicz/
Marzenia któż ich nie ma?
Zmieniają się owszem.
Szkoła podstawowa, liceum i studia różne priorytety…
Podróże, nowi ludzie, pomysły, nowe wyznania,
Książki…
Ciągle szybko i w biegu…
Nagle stop – pandemia
Zwariował świat,
Zakazy i nakazy,
A normalności brak.
Tęsknię za ludźmi
Za praca w szkole,
Za dziećmi i gwarem szkolnych korytarzy,
Zamiast tego cztery ściany i komputer…
Z normalności tylko książki zostały
A w nich cudowny świat.
Kiedy będzie jak dawniej? – odpowiedzi wciąż brak…
Agnieszka Prokop - Kubik
Gdybym …
Gdybym jak lekki ptak
Mogła wzbić się w góry, spojrzałbym na życie
Z wysokości chmury.
Przywołałabym wietrzyk
Tak lekki z północy
Przegoniłabym ciemne
Nade mną obłoki.
Szybowałabym lekko
Miotała się w szale,
Wyrzuciłabym wszystkie
Pretensje i żale.
Tańczyłabym wśród chmurek
Tych jasnych, wrażliwych,
Niosłabym moc radości
Wszystkim nieszczęśliwym.
Przyniosłabym złe chmury
Za dalekie knieje,
Aby świat był przyjazny
I dawał nadzieję
Gdy niebo będzie czyste
I wiatry spokojne,
powrócę znów na Ziemię
…i zacznę żyć godnie
Ula Borek
Kiedy zacząłem chodzić do szkoły,
zmieniły się moje marzenia,
chciałem być podróżnikiem,
milionerem, poetą albo świętym.
Niestety życie okrada nas z marzeń
Fundując w zamian szary, zwykły dzień
Ale i najważniejsze daje też bogate doświadczenia
Dzięki, którym jesteśmy może coś warci dla swojego pokolenia
Mariola Kruk
Cytat 8: Kruche jest nasze życie/ kruche miłości/ słowa/ wiersze... /T. Różewicz/
Życie jest piękne, lecz trudne do przeżycia
Życie choć piękne, tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je .
Życie choć piękne tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć.
Gdy matka tuli w ramionach dziecię swe
Jej miłość staje się przeciw złym mocom
Tak ludzie modlą się o urodzajny deszcz
Jak ona czuwa nad nim nocą.
Wyfruwa wreszcie z gniazda młody ptak
Bo przywilejem jest młodości
Zabawa , radość przyjaźń a nie strach
Bo młodość nie wiedzieć o tym że,
Życie choć piękne, tak kruche jest
Wystarczy jedna chwila by zgasić je.
Życie choć piękne, tak kruche jest
Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć
Kiedy szukasz ucieczki przed światem
I zamykasz się w samym sobie
Pamiętaj, że po to jest miłość
Aby dać ja drugiej osobie.
I nie do końca piękny jest ten świat
Gdy wciąż odwieczne prawa łamie
Zabiera miłość, młodość, słońca blask
Lecz my nie chcemy wiedzieć o tym że :
Życie choć tak piękne, tak kruche jest…
Maria Tokarska
Kruche jest nasze życie, kruche nasze miłości i słowa,
Cienka linia między teraźniejszością a przyszłością.
Łatwo jest kogoś zranić, opuścić, zabić
Ale uczucie zawsze pozostanie, jest nie do zdarcia.
Dlatego pielęgnujemy nasze " kruche" życie
i cieszmy się z małych wielkich rzeczy
G.B.Giemza
Wszystko dokoła marnieje, kruszeje
My też
Odejdziemy
Może pamięć po nas zostanie?
Ale ona też kruszeje
Więc nas nie będzie
Skruszejemy
Mariola Kruk