Daniela Ziętala - biografia

Pani Daniela pisze o sobie:

Popatrz i pomyśl - Wanda Chodorowska

Wiersz z książki: Myśli Rymowane

                                                                               Śpiewać na melodię
                                                                               "Płonie ognisko i szumią knieje"

Bezustannie wciąż mijają lata.
Co minęło, kryje mrok.
Bezustannie wciąż drży mama, tata
O twój każdy życia krok:

Żebyś nigdy nie pomylił drogi,
Żebyś wracał wciąż w rodzinne progi,
Żebyś zawsze był kochany, drogi,
Ich jedyny, wielki skarb!

Patrz na pracę mamy w rodzinie!
Podaj jej pomocną dłoń!
Pomyśl o najważniejszej przyczynie,
Która srebrzy ojca skroń!

Ile dni dla nas przepracowali?
Ile nocy przez nas nie dospali?
Ile już nam swoich sił dodali?
Żeby nam było lżej żyć.

dziś, gdy jesteś panem swej woli,
Wiesz, co trzeba, jak i gdzie,
Nie trać z oczu, nawet mimo woli
Tych, którzy zawsze strzegli cię!

Wciąż pamiętaj, że byłeś drobinką,
Małym chłopcem bądź małą dziewczynką,
A oni byli twoją drabiną,
Po której ty wspinałeś się.

               Warszawa, 2006.06.12

Krótkie dni - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Jak te dni szybko płyną!
Jak przeskakują daty w biegu.
Wtedy, kiedy ja chciałabym jeszcze
Z młodymi stanąć w szeregu
I podjąć dzisiejsze wyzwania!

Jak te dni nagle gasną,
Zamykając mnie w ciasną,
Codzienną rzeczywistość:
Domową krzątaninę i moją
nieporadność własną.

Jak bezszelestnie mijają,
Błyskiem gwiazd do mnie mrugają,
Żeby zostawić mnie potem,
Z myślami i serca łomotem,
Że tak mało po mnie zostało!
A mnie się kiedyś zdawało,
Że czasu nigdy nie zabraknie,
Że ja, że ty, że my! Właśnie my!!!
Były to jednak tylko sny!
Śliczne, bajkowe, kolorowe,
Które dawno rozwiał wiatr.
Niech rozwiewa!
Moje błędy życiowe
Piaskiem pustyni zasypał, zatarł!
Niech zaciera!
Lecz doświadczenia moje
Niech ocali! Nie zawala!
Koniecznie utrwali!
Przepraszam, znów się łudzę,
Znów mi się marzy, że jeszcze
Coś ważnego mi się przydarzy.
Znów z trudem do mnie dociera,
Bolesna prawda cała,
Że umysł mi się skończył,
Że głowa posiwiała,
Że dni są coraz krótsze,
Że pogodzić się muszę z tym,
Że się nie sprawdziłam
W rozgrywkach odpadłam,
Ale cieszyć się powinnam,
Że jeszcze nie przepadłam
I tylu zmęczonych, zawiedzionych
I poległych przeżyłam.

                   Warszawa, 2004.01.30

dreszcz - Majka Sotowicz

Wiersz z książki: Słowa jak motyle...

Zimny deszcz

wprawił mnie

w dreszcz

wywołał wspomnienia

ach szkoda że czas ...

... ach szkoda że czas

wszystko odmienia

Przylepka - Elżbieta Sobólska - Majewska

Wiersz z książki: Wiersze Ciotki Trzpiotki

Przylepka

to jest kawałek chlebka

albo ktoś przyczepiony do mamy

jak rzep do firany.

Przylepka

to jest kawałek bochenka

albo ktoś uczepiony taty rękawa

jak wielka pijawa.

(Przylepka

to czasem i ja, i ty

gdy się boimy, wstydzimy

albo gdy płyną nam łzy.)

Dobrze wiedzieć... - Majka Sotowicz

dobrze wiedzieć że jesteś
śladem moim ruszasz śmiało
choćby na manowce
lub gdziekolwiek bądź

bo z tobą raźniej
nie jak z duszą na ramieniu
i marzyć można o niczym
- we wszystkim odnajdziesz sens

a gdy ręce opadają
ukojenie przynosisz
dodrze więc wiedzieć nadziejo
że wciąż przy mnie jesteś

Kosów Marianki 01.10.2017

Majka Sotowicz - biografia

Nazywam się Maria Elżbieta Sotowicz.

*** - Majka Sotowicz

Wiersz z książki: Słowa jak motyle...

na niepogodę

w kościach mnie łamie

ale miłości nie mówię

amen

Nie oddam nic - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Przypadkowo i niespodziewanie
Znalazłam się przy ścianie
Królestwa Śmierci - HADESU.

Do jego środka nie wchodziłam,
Tylko przez mur przerzuciłąm
Operowaną część swego ciała.

W przeszłości w szpitalach bywałam
I też tam wyrzucałam swoje organa,
Więc częściowo przekraczałam wał
I częściowo jestem w stosie ciał.

Może niebawem przekroczę Styks
I muszę oddać to, co się już kruszy,
Lecz wcale nie muszę oddawać
I zostawiać tutaj swojej duszy.

Nie zrezygnuję też z niczego:
Ze szczerej wiary w Boga,
Z Wielkiego Miłosierdzia Jego,
Nie oddam swej jaźni i wyobraźni
Ani nic z miłości do każdego
Ze swoich bliskich!!!
Tutaj jestem zdrowa jak rydz.
Z tej sfry duszy nie oddam nic!
Nic a nic!!!

      Szpital Bielański, Oddział Urologii,
      Ostry dyżur, pokój nr 5
      Warszawa, 2002.14.10

Pamietamy - Daniela Ziętala

Wiersz opublikowany w tomiku: Nasz Papieżu ukochany

Ojcze Święty - Papieżu Polaku!
Zawsze byłeś z nami,
obdarowywałeś nas
mądrymi słowami
gestami pełnymi miłości.
Do dziś to pamiętamy:
czasem byłeś
smutny, zatroskany
martwiłeś się
o pokój całego świata
a szczególnie o sprawy
Twej ukochanej
Ojczyzny Polski.
Dziś brakuje nam Ciebie!
Ciągle Cię wspominamy
Tyś był jedyny sprawiedliwy
na tej ziemi.
Nie zacieramy śladów Twych
czujemy jak byś z nami
zawsze był, Ojcze Święty.

            Sienno, lipiec 2005 r.

Na dachu - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz z książki: Wiersze Ciotki Trzpiotki

Powiedz mi kocie

co robiłeś na płocie?

Ostrzyłem pazurki

A na drzewie?

Patrzyłem na chmurki.

A na dachu?

Najadłem się strachu.

Wiara daje nadzieję - Daniela Ziętala

Wiersz opublikowany w tomiku: Nasz Papieżu ukochany

Zaczynaj młode życie z Bogiem
zaczynaj dzień od rozmowy z Nim
niech nie wbijają Tobie w głowę
że nie ma go, że to tylko mit.

Proś, by prowadził
cię przez życie
byś się nie potykał
nie błądził w nim.

By ci wyznaczył
bezpieczną drogę,
by twym drogowskazem
życiowym był.

Bo wiara w Boga
daje nadzieję,
pozwala przetrwać
trudne dni.

On widzi Ciebie
wyciąga dłonie
i prosi - przyjdź,
zaufaj mi.

w jesieni życia - Majka Sotowicz

Wiersz z książki: Słowa jak motyle...

oczekuję złotej jesieni

i słońca rzucającego

ciepłe promienie

i wiatru który rozwieje

moje gładko zaczesane włosy

i ciebie przy mnie

z radosnym wyznaniem:

wciąż cię kocham

Katyń - Wanda Chodorowska

Wiersz z tomu: Myśli Rymowane

Stoisz i nie wiesz,
Czy to las, czy cmentarz?

Drżysz, bo widzisz piękno przyrody
i miejsce okrutnej zbrodni.

Wiesz, że tutaj leżą stosy
czaszek podziurawionych,
Góry szkieletów wypiętrzonych,
naszych, polskich oficerów.

Stoisz i myślisz, że przecież
zabitych od zabójców
Nie dzieliła nawet jakaś inna rasa,
Ani inny kolor skóry,
Tylko inne wojskowe mundury!

Katyń był pierwszym obozem śmierci,
Więc nie dymił jak Birkenau.
Tu ciała wywożono wprost na złom.
Ważna pamiątka po nich została
Ten las! Ten wspólny grób i ich wspólny dom!
Już siedemdziesiąt lat od tamtej pory minęło,
A pamięć o nich trwa! I niech trwa!!!

                            Warszawa, 2009.12.15

Ludzie jak róże i jak szakale - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Wciąż otacza nas tłum
Ludzi przyjaznych i ujadaczy.
Wciąż ogarnia nas szum
Ich radości, bólu czy rozpaczy.
Wciąż kłębi się ludzki rój,
Zalewa cię, jak wody potoku,
Stwarza klimat "nie swój",
Najczęściej wyciska łzę w oku.
Jedni jak pęki róż
Pachną nabrzmiałą nadzieją,
Nim coś powiedzą, wiesz już,
Że ci sprzyjają, że rozumieją...
Czujesz życzliwy blask
I robi się ciepło, miło,
Jakby jutrzenki blask
I niebo ci się otworzyło.
Patrzysz na orli lot
Tych, którzy wzbili się wysoko
I wierzysz, że to ich pot,
Praca i geniusz śpiący głęboko
Wyniósł ich na taki szczyt,
Że zdobyli bogactwo i sławę.
Prawda to, czy tylko mit?
Coś wciąż budzi moją obawę.
Inni jak sfora psów!
Przez całe życie muszą ujadać
Każdemu choć parę słów
Czarnych do życiorysu powkładać.
Są jeszcze ponadto:
Złodzieje, zbóje, hieny, szakale,
Którzy twoją duszę chcą połknąć
Jak gołębia rozbitego na skale.

                      Warszawa, lipiec 2002

A jeśli... - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz ze zbioru: Wiersze Ciotki Trzpiotki

A jeśli będę policjantem

Nie będę jeździł trabantem

Lecz bardzo szybkim autem

Z komputerem w kokpicie.

Zobaczycie!

A jeśli będę pilotem

Oblecę ziemię samolotem

Tam i z powrotem

I na każdym zakręcie

Zrobię beczkę i spiralę.

Wcale się nie chwalę!

A jeśli będę podróżnikiem

Spotkam się z Turkiem i Anglikiem.

Odwiedzę wszystkie mysie nory

I gawry niedźwiedzie

I ławice, w których żyją śledzie

Przemierzę Las Stumilowy

I z głowy!

Są Twe słowa - Daniela Ziętala

Wiersz opublikowany w tomiku: Nasz Papieżu ukochany

Szkoda, że Twe życie
dłużej nie mogło trwać.
Choć odszedłeś
to jednak zostałeś
wśród nas - Papieżu.

Są Twe słowa
pełne wiary,
które nam
więcej mądrości dały.

tyś budowniczym
zmien wielkich był,
sternikiem tego świata.

W sercach na zawsze
Cię zachowamy,
bedziemy żyć z Twymi słowami
do końca dni naszych
i istnienia świata.

          Sienno, kwiecień 2006 r.

tęsknota - Majka Sotowicz

Wiersz opublikowany w zbiorku: Słowa jak motyle...

Za serce chwyta czasem żałość

gdzie jest ta miłość

gdy kusi starość wygodnym

łóżkiem co w sen, marzenie

zmienia zapachu siana

wspomnienie

do uszka miły

już mi nie szepcze,

że jestem

muzą

słońcem

powietrzem

a na dobranoc całuje

w ...czółko

zmęczony mówi

"śpij moja pszczółko..."

Apel - Sławomir Chmielewski

Pij  narodzie  jak  żeś  głupi

Pij  Polaku  twoje  zdrowie

Przecież  picie  to  jest  życie

No  więc  jeszcze  raz  na  zdrowie

         

Niech  się  leje  nam  gorzała 

Niechaj  wszyscy  mocno  chleją

Dzisiaj  pije  polska  cała

Inni  tylko  się  z nas  śmieją

         

Niemcy  ślą  nam  dobre  piwo

Ruscy  spirytusem  poją

Tym  sposobem  już  nie  długo

Polskę  zniewolą  i  zgnoją

A  w  tym  miejscu  za  lat  parę

Gdzie  dziś  chleje  polska  brać

Władać  będą  dwa  języki

Alles  szajse  und  job  twoju  mać

         

Lizaki - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz ze zbioru: Wiersze Ciotki Trzpiotki

Największe przysmaki

To są lizaki.

Lizakowe śniadanie

Lizakowe danie

Nawet deser lizakowy

Zjadłbym chętnie

Bez odmowy.

A na kolację

Mógłbym zjeść

Lizaków nawet sześć.

Cały lizakowy kopiec

Taki byłbym grzeczny chłopiec.

Bo lizaki

To największe przysmaki!

Nie wystarczą marzenia - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Na skrzydłach swoich marzeń
Wzbijamy się wysoko
I urojonych wrażeń
Szukamy gdzieś w obłoku
A życie robi swoje.

Prostuje nas codziennie
I wciąż pracować każe
I walczyć nieodmiennie:
O każdy chleba kęsek,
O każdy metr przestrzeni,
Bo nikt pieczonych gąsek
Nam nie zostawi w sieni.

Uczyć się wciąż musimy
Od samego zarania,
By rozwiązywać dobrze
Pierwsze szkolne zadania.

Tych zadań wciąż przybywa,
Od rana do wieczora,
Potem już na nic
Tytuł magistra czy profesora.

Do trudnych zadań trzeba
Nie tylko uczoności
Ale iskry talentu
I wielkiej kreatywności.

Bo wykaształcenie - to jedno,
Inteligencja - to drugie,
Talent wrodzony - to trzecie,
Kreatywność - czwarte,
A mądrość życiowa - to wszystko,
Razem wzięte. To piąte!

Ta prawda wszystkim jest znana.
I twierdzenie banalne,
Szkoda tylko, że te "piątki"
Są tak rzadko osiągalne...

                Warszawa, 2003.12.15

Czerwiec 1979 - Daniela Ziętala

Wiersz ze zbioru: Nasz Papieżu Ukochany

Pierwszą papieską pielgrzymkę
na ziemię ojczystą
zacząłeś w Warszawie
mszą bardzo uroczystą
gdzie ducha wiary wołałeś:
"Ojcze. Niech zstąpi duch Twój
            I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi".
Z duchem wiary
to powtarzałeś.
Aż do niebios trafiło.
ileż mocy w Twych słowach było?
Że to co wyrzekłeś
po latach się spełniło.
Ty wiedziałeś i wierzyłeś,
nas tą drogą prowadziłeś.
Powiało nadzieją,
zmieniło się wiele
po Twojej wizycie
w Rządzie i Kościele.
Po trzydziestu latach
to upamiętniamy,
przeogromny krzyż
na Placu Piłsudskiego
w Warszawie stawiamy.
Aby dla pokoleń
przypomnieniem było,
co się w Polsce działo,
jak się wtedy żyło.
Ten krzyż to - pomnik prawdy
tego co Nasi ojcowie
krwią własną zdobyli,
żeby dalsze pokolenia
w wolnej Polsce żyły.

                 Sienno, czerwiec 2009 r.

W sklepie z zabawkami - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz opublikowany w książce: Wiersze Ciotki Trzpiotki

Jest na tutaj cała chmara

Od pajaca po homara

Papierowe i z plastiku

Duże, małe, kolorowe

Jest nas tu bez liku.

Zabawki, zabawki

czekamy na ciebie

Przyjdź do nas, przyjdź po nas

I zabierz do siebie! 

Matko - Sławomir Chmielewski

Wiersz ze zbiorku: Moje piekło i niebo

Matko coś mnie urodziła
Tyś się za mnie wciąż modliła
Ileś nocy nie przespała
Zanim żeś mnie wychowała

Tyle stresu tyle nerwów
Przysparzałem Ci bez przerwy
Ileż łaz swoich wylałaś
Łaskę u Boga wypraszałaś

Dzięki Tobie Matko żyję
Dzięki Tobie dziś nie piję
Twoja wiara i modlitwa
To z szatanem była bitwa

Szatan przegrał ja nie piję
Tyś wygrała i ja żyję

Jeszcze jedno Matko powiem
Żyję dzięki Bogu i Tobie
Tyś wyrwała mnie z nałogu
Żyję dzięki Tobie i Bogu

Debiuty poetyckie w "Bibliotece oczywiście" - 2017

Nasza biblioteka zaproponowała młodym czytelnikom zasmakowania w poezji. Można powiedzieć, że mieliśmy wysyp debiutantów. W zajęciach przygotowanych specjalnie na Tydzień Bibliotek – „Biblioteka oczywiście” wzięło udział ok. 40 oraz 16 harcerzy
Naszą inspiracją do warsztatów poetyckich była osoba poetki Herty Muller,która jest autorką m.in. zbiorku poezji pt. „Kolaże”. Jest to „zbiór wierszy składających się z wyrazowych wycinków, pozwalających na przynajmniej chwilowe uchwycenie poezji w stadium między nożycami a papierem – zanim będzie w niego wtłoczona czarno na białym”.

Wiodłem grzeszne życie

Mój wybór

Wszystkie grzechy

Jasna sprawa!

Uwaga! Zarażam młodością

Bez pośpiechu

                  Konrad Skóra

Wiosno ach to ty…

Zatrzymaj czas!

Ideał

Jasno, prawie dzień

Na górze róże

Pachnie szczęściem

Czy wiesz….

                Sebastian Szczodry

Nie daj się

Życie jest piękne!

Ty także możesz więcej!

Więcej siły, więcej życia!

Niewielka odmiana, duży zysk

Bo takie życie, to bal jest nad bale

Damian Ciucias

W tę jedną noc…

Nie zamierzam ścigać się z czasem

Ciesz się

Możesz mieć więcej

Tylko uwierz w siebie…

                  Gosia Wróbel

*** - Majka Sotowicz

Wiersz opublikowany w zbiorku: Słowa jak motyle...

pragnę istnieć

i ze zrozumieniem wielkim

wykorzystać daną mi

wolną wolę

Módl się za nami - Wanda Chodorowska

Wiersz pochodzi ze zbioru: Myśli Rymowane

                      Na melodię: Serdeczna matko!

Serdeczna Matko!
Królowo Polaków!
Wielbiona przez nas
Od Gdańska po Kraków.

Broń nas od wojny
Z Zachodu i Wschodu!
Obroń od śmierci
I ochroń od głodu!

Matko z Lichenia!
Matko z Częstochowy!
Z drewnianych kaplic
Z Katedry Polowej!

Wszędzie, gdzie jesteś
Między Polakami,
Módl się za nami!
Opiekuj się nami!

         Warszawa, 2011.12.07

Strażak - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz opublikowany w książce: Wiersze Ciotki Trzpiotki

 Hej, strażaku

włącz syrenę

załóż hełm!

Ogień bucha

gdzieś za lasem

aż tam, hen!

Hej, strażaku

pompę włączaj

pożar gaś!

Białym dymem

już zasnuty

cały las!

Hej, strażaku

wodę pompuj,

ile sił!

Przyduś ogień.

Dym obłaskaw.

Sadze zmyj!

Hej, strażaku

Tuż po akcji

ile tchu

wracaj

- choćby ogorzały -

do nas, tu.

skarga - Majka Sotowicz

Wiersz opublikowany w zbiorku: Słowa jak motyle...

Chcę żyć skromnie

rzec można: przykładnie

to finansowo

wciąż jestem na dnie!

modlitwa - Majka Sotowicz

Wiersz opublikowany w zbiorku: Słowa jak motyle...

Spraw Panie

by nasze życie nie było

szarym oceanem prozy

pozwól płynąć również

jeśli nie rzekom

to chociaż strumykom

pełnym poezji

spraw Panie

by nasze życie

nie było

tylko kłującym rżyskiem

pozwól zapachnieć również

kolorowym łąkom marzeń

zaistnieć słonecznym

polanom złudzeń

spraw Panie....

Nie zapomnij - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Nie zapomnij tej Smoleńskiej Wieży
Nie zapomnij tamtego lotniska!
Samolotu, co w ten grunt uderzył!
Tych, co zginęli tam, w jego rozpryskach!

Nie zapomnij, że wcześniej w katyniu
Pokazano Polakom czyjeś wilcze kły!
Że ich cmentarz oglądasz właśnie ty!

Takich ofiar już więcej nie będzie
Ani upokorzeń, ani kości tam!
pod polskim sztandarem staniemy wszedzie!
Nie wpóścimy wrogów do naszych bram!

Niech nas powiąże więź z poległymi!
Niech nas prowadzi nasz rozum i duch!
prawda i honor strzegą dyscypliny!
A pobłogosławi nam - sierotom Bóg!

      Napisane w pierwszą rocznicę katastrofy Smoleńskiej
     Warszawa, 2011.04.10

Ostatnie Pożegnanie - Daniela Ziętala

Wiersz ze zbioru: Nasz Papieżu Ukochany

Dzień modlitwy
żałoby i żalu:
odchodzi wielki człowiek
naszych czasów.

Szkoda ze dłużej
nie mógł z nami być
by nas prowadzić
przez trudne dni

Był dla nas jak ojciec
a czasem jak brat
był Mędrcem, którego
żegnał cały świat.

Modlitwa - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Boże Mój! Stwórco Wszechświata!
Nieodgadniona Nie-skoń-czo-no-ści!!!
Nieogarnieta Siło Kosmosu!
Głęboki Oceanie Miłości!!!

Dziś, chociaż wiemy, jak żyć nam każesz,
Są wśród nas wielcy święci
I wielcy zbrodniarze.
A cała reszta, mrowie, miliardy,
To ludzie przeciętni, którzy twardy
Swój żywot wiodą i którzy walczą
O każdy kęs, chociażby marny...

Jeśli się zapomną, albo zabawią,
To wierzę, że Ty im przebaczysz,
A oni swoje zło naprawią.
Pobłogosław boże i przygarnij:

Tych, którzy swoje gniazdo kochają,
Tych, którzy swoich dzieci bronią,
Tych, którzy siebie poświęcają
Za innych. Cierpią, innych zasłaniają!
Ukarz sprawiedliwie:
Tych, którzy innych krwawią,
Męczą, grabią i zabijają,
na koszt swych bliźnich żyją,
Innym praw do życia odmawiają!

Wierzę, że Ty widzisz kto z nas:
Wspina się na szczyt poświęcenia
A kto spada na dno upodlenia.

Przebacz wszystkim!
Patrz na nas, jak na swoje
Krnąbrne, niegrzeczne dzieci
Pamiętając, że są wśród nas
Wielkie PERŁY i wielkie śmieci.
Daj ty ludziom-śmieciom
Odrobinę pokory!!!

Bawidamek u spowiedzi - Daniela Ziętala

Przyszedł Henio do spowiedzi
usiadł w ławce, cicho siedzi
grzechy sobie przypomina
czy to tylko moja wina.
    Że kobiety mnie kochają
    pierwsze same zaczepiają
    kokietują i całują
    często też telefonują.
Co mam robić, takie życie
kocham je przed żoną skrycie
żona o tym się nie dowie
chyba że jej ktoś tam powie.
    Iść czy nie iść do spowiedzi
    ksiądz w konfesjonale siedzi
    i spogląda w Henia stronę
    jak ja księdzu to opowiem.
Henio jest przy konfesjonale
grzechy swoje wnet wyznaje
bardzo szybko i niedbale
a w tym czasie organista skończył granie.
    No i sprośne grzechy Henia
    usłyszy cztery panie
    i ogromnie się zdziwiły
    że tak Henio się ześwinił.
Rozwiązłością Henia
ksiądz był bardzo oburzony
panie Heniu nie wstyd panu
że pan tyle aż nabroił.
    Robi ostre mu kazanie
    i pokutę mu zadaje
    masz się modlić rano w nocy
    a nie z kobietami psocić.
Poprawę ja obiecuję
żadnej już nie pocałuję
Henrykowa zrzedła mina
Czy bez pań Henio wytrzyma.

Maj 2015 r.

weź mnie w opiekę - Majka Sotowicz

Wiersz opublikowany w zbiorku: Słowa jak motyle...

weź mnie w opiekę

swoją Panie

bym nie kaleczyła kolan

od bezustannych upadków

wytęp zło konieczne

gdyż stało się alternatywą

być albo nie być

i szczęścia dai w sam raz

abym od jego ndmiaru

nie zgubiła do Ciebie drogi

weź mnie w opiekę

swoją Panie

Kliny - Sławomir Chmielewski

Tylu naszy bliskich

Już nie wytrzymało

Nie pamiętam wszystkich

Z którymi się chlało

Odeszli gdzieś w przeszłość

Poszli w zapomnienie

Pozostała tylko złość

I czasem westchnienie

Czy to nie jest totolotek

Najzwyklejsze losowanie

Że dziś ten idzie pod młotek

A ten jeszcze pozostanie

Pora już byłaby

Zatrzymać machinę

A nie do złej gry

Robić dobrą minę

Trzeba to powstrzymać

Wszelkimi siłami

Ileż można wytrzymać

Lecząc się klinami

Pierwszy klin coś się dzieje

Zaś po drugim wraca forma

Runda trzecia świat się śmieje

Czwarty, piąty i znów norma

I tak co do jutra plany

Same nam się układają

W górę serca dzwonią szklany

Kliny właśnie tak działają

Dziś czy jutro ganc legal

Czy to jakieś ma znaczenie

Klinem lecz się klina wal

Byle przyszło już zaćmienie

Kac morduje życie mija

Czy ktoś na to co poradzi

Co dzień kliny w siebie wpijasz

Któryś wreszcie cię rozsadzi

I tym samym będzie o tobie mowa

W zwrotce pierwszej a także drugiej

Świat się zmienia - Wanda Chodorowska

Wiersz ze zbioru: Myśli Rymowane

Świat się zmienia – Wanda Chodorowska

Czuje i wiem, że się starzeję,

Bo przychodzą mi do głowy

Obrazki z dziecinnych lat,

A to przecież objaw typowy

Dla ludzi starych dat.

Jeszcze raz od początku

Taśmę swego życia rozwijam

I mocą wyobraźni

Znowu wszystko przeżywam.

Znów widzę drewniane chaty,

Słyszę dawnych wron krakanie,

Turkot wozów i koński tupot.

Nawet dawnych psów szczekanie!

brnę - Majka Sotowicz

Wiersz ze zbioru: Słowa jak motyle...

brnę przez życie

jak przez niekończącą się

zaspę śnieżną

coraz ciężej stawiam kroki

i chłód przenika mnie całą

mojemu sercu potrzeba ognia!

/nikt nie usłyszał krzyku rozpaczy/

Przy księżycu - Wanda Chodorowska

Wiersz z książki: Myśli Rymowane

Śpiewać na melodię:

Dziś do ciebie przyjść nie mogę..

 "Księżyc świeci ponad lasem,
We wsi gdzieś szczekają psy"
Wtedy myślę sobie czasem,
Jak wrócić do "tamtych dni"?

Wtedy trzęsły się leszczyny,
Wszędzie wiał wojenny wiatr,
Dobrze wiem z jakiej przyczyny,
Każdy Polak był mi brat.

Każdy walczył jak potrafił,
Ile mu starczyło tchu,
Śmierć od kuli, śmierć za sto lat,
Obojetne było mu.

Wszystko, co miał najdroższego,
Swej ojczyźnie w darze niósł,
Pokażcie mi dziś takiego,
Który sercem w Polskę wrósł!

Wolę tamte dni gorące,
Nawet tamten dziki strach,
Niz dziś wieści pełzające,
Wstyd niosące pod mój dach.

"Księżyc świeci ponad lasem,
We wsi nie szczekają psy"
Lecz nie myślcie sobie czasem,
Że do wszystkich tęskno mi!

Gdy odejdę, niechaj wiosną
Wolę moją spełni brat,
Wnuki moje, gdy dorosną,
Niech budują lepszy świat!

           Warszawa, listopad 2003

Cień - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz opublikowany w książce: Wiersze Ciotki Trzpiotki

Chodzi za mną

krok w krok.

Razem ze mną

cmok, cmok.

Wszystko robi to co ja.

Nawet na bębenku gra.

Tylko głosu

nie ma weń.

Mój przyjaciel

cień.

Świat bardzo zmieniłeś - Daniela Ziętala

Wiersz opublikowany w zbiorku: Nasz Papieżu ukochany

Choć nie byłeś
stwórcą świata
świat bardzo zmieniłeś
poprzez wszystkie
swoje lata
gdy papieżem byłeś

Twoja wiara do Maryji
sił Ci dodawała.
Ona Tobie
w trudnych chwilach
zawsze pomagała.

Byłeś dzieckiem
jej wybranym
z tysięcy na ziemi
Tobie Ona zaufała
Tyś był solą ziemi.

Korale - Elżbieta Sobólska-Majewska

Wiersz opublikowany w książce: Wiersze Ciotki Trzpiotki

Oddam lale

Za korale

I nie będę

Płakać wcale

Bo korale

Każda dama

Mieć powinna

Już od rana

Swe - Katarzyna T.

W czarnej sukience szła przed siebie

Stawiała bose stopy na zimnej stali czyny

Czarne włosy otaczały jej bladą piękną twarz

Opadły na chude  ramiona

Zielono- niebieskie oczy

Utkwiła w dali,

Z każdym jej krokiem

Robiło się ciemniej

Czarniej

Wreszcie małe krople przeszyły powietrze

I spadły na nią

Delikatnie

Cicho

W oddali zamigotały światła

Znajomy dźwięk przeszył powietrze

Nie zdąży…

Nie zatrzyma się …

Nie…

Nic nie było słychać

Tylko maszynista poczuł zimny

Dotyk na policzku… pocałunek…

I spojrzał w zielono-niebieskie oczy…

Ostatnim gestem pożegnania

Pociągnął hamulec

I osunął się na podłogę

Rozpędzonej lokomotywy.

Wspomnienia - Daniela Ziętala

Zapraszam Cię wiosną, do mego ogrodu
niechaj powrócą dawne miłe chwile
wspomnienia naszej pierwszej,
młodzieńczej miłości jedynej
    Za sobą zamknij cicho starą bramę,
    w bramie cię róze moje przywitają
    na widok gościa tak wspaniałego
    barwnym kwiatostanem z gracją się kłaniają.
Zapachem wodnym się upoją,
przywrócą dawne, młodzieńcze wspomnienia
twoje zmęczone serce ukoją,
ciesz się tą chwilą, bo takich chwil
codziennie nie masz.
    Powoli idź ścieżką krętą,
    dłońmi dotykaj orchidee,
    spójrz ze spokojem na lilię białą
    bladym uśmiechem do ciebie się śmieje.
Tuż obok rosną tulipany,
już o tej porze przekwitają
płatki ich były piękne, czerwone
dziś blade, zwiędłe opadają
    W dali ogrodu bzy białe stoją
    lekko ku tobie gałęzie schylają
    patrzą na ciebie z wielkim zdziwieniem
    one jedyne cię pamiętają.
One już kwitły gdy przychdziłeś,
bacznie nas wtedy obserwowały
gdyśmy oboje piękni i młodzi
wzajemną miłość sobie wyznawali.
    Bzy w mym ogrodzie są coraz piękniejsze
    i kwitną pieknie co roku dalej
    a naszej pięknej miłości pierwszej
    dziś w sercach naszych już nie ma wcale.

Maj 2015

Tęsknota za swymi - Wanda Chodorowska

Wiersz opublikowany w tomie: Myśli Rymowane

Są różne przyczyny,
Że ludzie mieszkają
Z dala od rodziny.

Ciężkie dziejów sploty
Rozwiały po świecie
Swe polskie sieroty.

Ci, z "burzy wojennej"
I ci, co "za chlebem"
Chcą żyć wręcz dostatniej,
Choć pod obcym niebem.

Czy zawsze im mało?
Nie sądzę...
Są pewne momenty,
Że szpilki tęsknoty
Kłują ich aż w pięty.

Boże Narodzenie wszędzie!
Pytamy, czy tam przyjdzie
Nasz ksiądz po kolędzie?
Tam też świecą choinki.
Jest Mikołaj Święty.
Przyjeżdża. Rozdaje prezenty.

Brakuje jednak opłatka,
Kolędy, stajenki...
No. a przede wszystkim:
Mamy, brata, wujka,
taty, sióstr, wujenek,
Ciotek i pociotków,
A nawet kolegów
Z tych samych opłotków.

Wniosek z tego jeden,
Że w czasie Wielkich Świąt
I za każdym razem
Cieszymy się w pełni
Tylko wszyscy razem.

     Tęskniącemu zawsze do kraju
     Siostrzeńcowi Piotrusiowi Żelazkowi
    Warszawa, 10.12.2009

Czy pamiętasz? - Aleksandra Gałka

Wiersz opublikowany w kwartalniku "Życie Powiśla", 2016, nr, 4 (65), s. 32.

Czy pamiętasz ten promyk ciepła,

który wdarł się do twojego serca

przy pierwszym spotkaniu?

Pamiętam.

Czy pamietasz te nocne rozmowy

pełne uczuć?

Pamiętam.

Czy pamietasz pierwsze kroki ku sobie

w listopadowy dzień?

Pamietam.

Czy pamietasz drżenie dłoni

przy pierwszym dotyku?

Pamiętam.

Ja też pamietam wszystko.

Nie zapomnę.

Współczesność - Aleksandra Gałka

Wiersz opublikowany w kwartalniku "Życie Powiśla", 2016, nr, 4 (65), s. 32.

Jestem nastolatką.

Gdy słyszę "współczesność",

nie widzę nic dobrego.

Staram się udawać,

że może być dobrze.

Zostawcie mnie w przeszłości.

Tam było lepiej.

Współczesności nie ma.

Kiedyś były rozmowy,

teraz jest czat na "fejsie".

Kiedyś byliśmy gdzieś,

teraz tylko w sieci.

niełatwo - Majka Sotowicz

Wiersz opublikowany w zbiorku: Słowa jak motyle...

Niełatwo zachować pogodę ducha

gdy na dworze zimno

gdy na dworze wieje

gdy ktoś bliski

z nami się nie śmieje

gdy nie zawsze na czynsz wystarczy

gdy na plecy gramoli się

wiek starczy ...

nie jest łatwo!

Symbole Wiary - Daniela Ziętala

Wiersz opublikowany w zbiorku: Nasz Papieżu ukochany

Niech biją dzwony
jak biły przez wieki.
Bo dzwon do wiary
co dzień nas woła.

Niech nikomu
nigdy nie przeszkadza.
Bo dzwon to serce
wiary i kościoła.

Niech krzyże stoją
jak znaki przy drodze.
O męce pańskiej
nam przypomionają.

Nasi przodkowie
poprzez liczne wieki
zawsze przy drogach,
krzyże ustawiali.

Te święte symbole
od Chrztu Polski
oni w darze nam
z ufnością przekazali.

Szanujmy co polskie
brońmy co posiadamy.
Bez względu na poglądy
jakie różne mamy.

Marzec 2009 r.