"Wiersze
ocalają to, co podeptane. W dobie komputerów i techniki objawiają
się jako coś ludzkiego, serdecznego, co nie jest zatrute
nienawiścią, złością, sporami. Wnoszą ład
i harmonię.
Odkażają dzisiejszą rzeczywistość." /ks.
Jan Twardowski /
Na
prośbę naszej Biblioteki próbę napisania wiersza zainspirowanego
cytatami z poezji Krzysztofa
Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Różewicza podjęło ponad 15 osób.
Zadanie
skierowane było do grupy wiekowej 55+.
Wpłynęło
do nas 22 utwory.
Wszystkim autorom serdecznie dziękujemy.
Cytat
1: Trzeba
uważać: czas się zbyt łatwo w
przyszłość zmienia / K.K. Baczyński/
Siedzę
i słyszę: tik – tok, tik – tak
Czyżby
to zegar odmierzał mój czas …?
Dokąd
tak lecisz, śpieszysz i pędzisz
Czyżbyś
zapomniał, te piękne minione chwile ?
Te
kolorowe sukienki w barwne motyle.
Kwiatki
, stokrotki, żuczki, biedronki.
Tanga,
walce i obertasy i te mazury…
I
te przepiękne polskie góry….
Długie
wieczory, jesienne liście, kasztany
Wichry
i te piaszczyste chmury…
Kuligi,
sanki i te białe śmieszne bałwanki …
Pamiętasz
odwilż kwietniową , gdy Krępnianką
Płynęła
kra lodowa?
Nie
chciała zniszczyć kładki i mostu to też
Skakała
of tak – po prostu.
I
rzekła wreszcie – skąd się tu wzięłam?
Płynę
do morza i popłynęła…
Siedzę
i słyszę: tik – tak tik –tak
To
zegar nadal odmierza mój czas…
Nie
śpiesz się proszę…
W
życiu każdego człowieka przychodzi taki czas, że rozpamiętuje
Swoje
życie, analizuje i wspomina, ale niestety patrząc w lustro już się
nie wie, że nie wrócą tamte lata i tamte chwile.
Dziś
tak jak dawniej tylko niebo i słońce takie same zawsze wchodzi
Rankiem
o zachodzie wieczorem. I też sam zapach rzeczniowskiej ziemi –
swojski mierzony z wiatrem wspomnień ale rządzeń.
Janina
Kępczyk
Trzeba uważać: czas się zbyt łatwo
w przeszłość zmienia
Dopiero dzieciństwo jak poranek
Już południe i młodość nas goni
A za progiem
Wieczór i starość niechciana
zaprasza na nieznane nam pokoje
A gdzie my?
I nasze zamierzone
młodzieńcze świata podboje
Mariola Kruk
Mija rok... mija rok
Słońce wschodzi i zachodzi
minął nam dzisiejszy dzień.
Mijają dni, mijają lata
a my wciąż tkwimy
w nicości tego świata.
Mkną godziny, pędzi czas
umknął nam kolejny rok
Czy był dobry?
Czy szczęśliwy?
Bilans zysków...
Bilans strat...
Poszedł sobie i go nie ma
poszedł i nie wróci już.
Wciąż patrzymy w przyszłość dalej... dalej...
Snując plany i marzenia szybko... szybko...
teraz już...
Idą skargi na cierpienia
Idą skargi na zły los
Jesień życia tuż przed nami
Pcha się franca
Rozpycha łokciami
Otwórz oczy! Pierś do przodu!
Spełniaj swe marzenia!
Równaj krok!
Czekaj na kolejny rok!
Basia Moskwa
Cytat 2: Tam jest zawsze jesień, / pod krużgankiem drzew / zbiera złote jabłka / różowawy lew /K.K. Baczyński/
Czyli ty, ja z gromadą lwów innych
poszukujemy smaków dziecinnych,
smaku cudownej maziarki, grabsztyny,
którego nie zastąpi żaden inny
albo starej odmiany klapsy czy renety
dzisiaj nie ma takiego niestety
Mariola Kruk
Cytat 3: Zaraz
zrobimy kawę. Wprawdzie nie mam kawy , filiżanek i pieniędzy,
ale.. ? /Tadeusz Różewicz/
Ale
– przecież możemy usiąść i trochę ponarzekać
-
Powiem Wam , że nareszcie zrozumiałam czym
Dorosłe
życie - to wtedy kiedy ciągle ci coś boli, nie masz pieniędzy,
dużo pracujesz, nie masz czasu na wyjście gdzieś ze znajomymi i
cały czas trzeba chodzić po coś do sklepu.
-
Życie to trzy dni –
Wczoraj,
dziś – jutro
Wczoraj
minęło i niczego tam nie zmienisz
Jutro
nie nadeszło i być może nie nadejdzie – dlatego spróbuj dziś
Postąpić
godnie – żeby nie żałować,
-
A na zakończenie coś do śmiechu – Pilnuj babciu pilnuj dziadka
By
nie padli łupem Tadka
Ten
najgorszy z pasożytów
Zdziera
skórę z emerytów
Jadwiga Kępczyk
Zaraz zrobimy kawę.
Wprawdzie nie mam kawy,
filiżanek i pieniędzy,
ale razem usiądziemy przy
stoliku
My, we dwoje bez zbędnego krzyku
Zapomnimy o braku na kawę, filiżanki
pieniędzy
Przecież mamy siebie, nie żyjemy w
nędzy
Mariola Kruk
Zaraz zrobimy kawę.
Wprawdzie nie mam kawy, filiżanek i pieniędzy,
ale mam Ciebie!
Z Tobą każdy dzień jest inny,
chociaż tak z pozoru wydaje się taki sam.
Cieszy mnie Nasze wspólne z sobą przebywanie,
planowanie, układanie.
Dotąd nie przypuszczałam jak wiele radości
można znaleźć w prozaicznej
wydawało by się czynności.
Jak dużo dać sobie możemy,
my to już obydwoje wiemy!
Rodzi się więc pytanie -
dlaczego tak wiele osób nie docenia
dobrodziejstwa wspólnego przebywania?
O ile łatwiej byłoby żyć,
gdybyśmy umieli ze sobą po prostu BYĆ!
Doceniajmy to co posiadamy!
Rozmawiajmy! Planujmy wspólnie!
Razem pracujmy, odpoczywajmy!
Nawzajem się rozpieszczajmy!
Wtedy na pewno będzie łatwiej Nam żyć
i cieszyć się z tego co jeszcze może
w przyszłości być!
Wiersz dedykuję mojemu Mężowi - Ewa Maj
Cytat 4: Szukamy ciepła nawet w
kubku z gorącą herbatą, w zaparowanych oknach, bo tak bardzo
tęsknimy za ciepłą duszą.../ T. Różewicz/
Czas
na zadumę….
Nadszedł
czas chłodu i otępienia,
Brak
nam bliskości i zrozumienia.
Tacy
jesteśmy dziś zabiegani,
Nic
nas nie cieszy… wciąż sfrustrowani.
Trudno
nam znaleźć czas dla człowieka,
Za
czymś gonimy… życie ucieka.
Ciepła
szukamy tu, gdzie go nie ma
I
znów myślimy – życie to ściema.
Wciąż
tylko praca i wyścig szczurów,
Dzień
za dniem płynie, jak z wiatrem chmury.
Gdy
się ockniemy, żeby coś zmienić,
Nie
mamy siły – bośmy zmęczeni.
Nareszcie
przyszedł czas na zadumę…
Kubek
z herbatą zmieni mą duszę
To
ciepło z niego wciąż parujące
Chce
mi ukazać, myśli tysiące…
Trzeba
coś zmienić szukać bliskości
Znaleźć
przyjaciół i być pomocnym
Och…
i od razu lżej mi na duszy,
Czas
jeszcze tylko, z kanapy ruszyć.
Życie
nabrało wiele kolorów,
Wśród
dusz przyjaznych, pełnych humoru.
Pękają
lody i … murów ściany,
Bo
wśród przyjaciół jestem kochany
Ula
Borek
Za
przyjacielem, bo nikt nie lubi samotności
Za
przyjacielem, żeby nas podniósł kiedy wpadniemy
Rozśmieszył,
kiedy jesteśmy smutni
Z
nim przeżywać strach, nadzieję, całe swoje życie
On
nigdy nie ocenia ale zawsze wysłucha i zrozumie
Przyjaźń
to również uczucie miłości
Opiera
się na innych zasadach wartości
Jest
na tyle sensowne
O
ile jest dobrowolna i bezinteresowna
Jest
piękna, czysta i wspaniała
Nie
zawsze jednak tak bywa
Jest
czasem obłudna i fałszywa
Istnieje
gdy Ci się dobrze dzieje wiedzie
Ginie
gdy znajdziesz się w biedzie
Źle
gdy opiera się na wartości pieniądza
A
wtedy nie sumienie człowiekiem rozporządza
Nie
mamy co do tego wątpliwości
Że
opiera się zawsze na miłości bliźniego
Teresa Sitek
Bo tu wszystko się zaczęło
życie, szkoła, dorastanie
jak jej nurt nieodgadniony
dokąd biegnie? Ty wiesz Panie
Płynie życie jak jej fale
teraz cicho, doskonale
tak spokojnie ułożone
niczym złym nie zaprószone
Nagle burza, deszczu tyle
Przyszła tak niespodziewanie
Nie dasz rady, nie masz siły
musisz poddać się na chwilę
Jest Ci przykro i wylewasz
wody opuściły brzegi
teraz lżej, choć ubolewasz
płyniesz dalej, nie znasz drogi
Mijasz wszystkie zakręty
już Ci burze są nie straszne
nie poddajesz się tak łatwo
wyjdzie słońce dla zachęty
Dopłynęłaś szybko niespodziewanie
Wisła bierze Cię w ramiona
I co dalej? To już koniec?
Ty tylko wiesz Panie
Teresa Krawczykowska
Szukamy ciepła
nawet w kubku z gorącą herbatą,
w zaparowanych oknach,
bo tak bardzo tęsknimy
za ciepłą duszą bratnią
Żeby przytuliła, ogrzała
Ukoiła w zmartwieniach
Zabrała z cienia lodu
Tam gdzie wiosna ciepłem
Wszystkich obdarza
Słońce promieniami otula
I jest dobrze
Można żyć jak za młodu
Przebijając się przez korytarze
chłodu
Mariola Kruk
Cytat 5: Szukam nauczyciela i mistrza / niech przywróci mi wzrok słuch i
mowę / niech jeszcze raz nazwie rzeczy i
pojęcia /niech oddzieli światło od
ciemności /T. Różewicz/
Szukam
kogoś, kto powie prawdę.
Co
dalej z tym światem ?
Tęsknię
za normalnością,
Za
zwykłym życiem,
Za
jazdą rowerem, wycieczką,
Wyjściem
do ludzi, Spotkaniem seniorów
Za
tym wszystkim, co zabrała pandemia,
To
wirus nami rządzi?
Czy
ktoś manipuluję?
Już
nie wiem sama co o tym myśleć…
Jeszcze
będzie normalnie…
Wrócą
dobre czasy,
Tylko
kiedy to będzie ?
Ten
niepokój we mnie tkwi…
Ten
strach towarzyszy mi…
Janina Kubik
Mistrzu gdzie jesteś?
Słyszysz moje wołanie?
Podaj rękę!
Nie prowadź mnie już przez niepewność
Otwórz właściwe drzwi
Pozwól odpocząć przy tobie
Chociaż teraz, u zbliżającego się
schyłku mych dni
Mariola Kruk
Człowiek
stojący na zgliszczach cywilizacji, który stracił jakikolwiek
punkt odniesienia. To z jednej strony głos, w którym pojawia się
nadzieja na odbudowę świata, z drugiej strony diagnoza jego końca.
Wiersz, w którym wers rozpoczynający się od anaforycznego
„Niech” jest dla mistrza wyznaczeniem zadania dla nowego,
godnego i „Najwyższego”. Autor ukazuje nam styl życia i ciągłą
pogoń ludzi za sukcesem i pieniądzem, co spowodowało, że
człowiek zapomina o jakichkolwiek zawartościach jego egzystencji
sensu.
Rano
wstać,
potem
praca,
krótki
sen i od nowa.
I
tu zaczyna się zadania dla nowego mistrza.
Zadanie
dla „Najwyższego”,
który
szuka kogoś,
kto
jak Bóg na początku Księgi Rodzaju
oddzieli
światłość od ciemności,
który
wobec zaistniałego chaosu jest głuchy,
Niemy
i wiadomy.
Dlatego
literatura jest naszym mistrzem
i
skalnicą.
Literatura
jest jako nauczyciel,
który
ukazuje nam jak mamy
Naśladować
i wzorować się
w
tym zmechanizowanym życiu.
Wierność,
honor, godność to powinny być wzorce naszych nauczycieli i
mistrzów.
Ewa Pytlak
Cytat 6: Ciągle mnie pytają / co pan myśli o bogu / a ja im odpowiadam / nieważne co ja myślę o Bogu / ale co Bóg myśli o mnie /T. Różewicz/
Dary
Człowiek
młody, człowiek stary.
Lubi
otrzymywać dary.
To
szczególną radość daje .
Gdy
Duch święty je rozdaje
Właśnie
dziś w naszym kościele,
Mamy
darów bardzo wiele.
Boża
hojność jest bez granic.
Otrzymacie
je tak za nic,
Kościół
to dom Pana Boga,
Prowadzi
do niego każda droga.
Ta
szeroka, wygodna i piaszczysta,
Górska,
stroma, zdradliwa i wyboista
Czy
jest w ogóle ciężka droga,
Prowadząc
do Pana Boga.
Najważniejszym
miejscem Kościoła jest ołtarz.
Tu
spotkamy się z Bogiem twarzą w twarz.
Tutaj
zawsze zamieszkuje,
Przed
ołtarzem kolejne pokolenia,
Na
kolanach wzywają Bożego imienia.
Alina Betlejewska
Modlitwa
do św. Jadwigi
Święta
Jadwiga rano wstawała,
Ciągle
na swoje grzechy wyglądała,
Święta
Jadwiga coś tam ujrzała,
Ujrzałam
tam Boskie powody,
Jak
szli anieli do studziennej wody,
A
po tej wodzie Matka Boża chodzi
Matka
Boża gdzie ty idziesz ?
Idę
za tymi duszyczkami,
Które
piątków i sobót nie pościły
A
w niedzielę rano śniadanie jadły
Matko
Boża przebacz, nie przebaczę
Będę
ich wiodła, po górach,
Po
ostrych kamieniach, żeby im
Krewka
z nóżek i rączek kapała
A
to wszystko na przebłaganie
Za
nasze grzechy i na zbawienie
Jezusa
Chrystusa Pana naszego.
Jadwiga
Bukowska
To, co w naszym domu było najdroższe i najpiękniejsze, to Mama. /T. Różewicz/
Miłość
Miłość
matki to głębina morza
Czysta
jak kryształ
Piękniejsza
jak zorza
Kruche
są miłości słowa
Gdy
odchodzi od nas najlepsza
Najdroższa
osoba mama
Pamiętaj
młodzieży droga
Jeśli
masz matkę na świecie
Czy
to bogatą czy biedną
To
obdarzaj ją miłością
Bo
masz ją tylko jedną
Kruche
jest życie nasze
Kruche
miłości słowa
Trudno
nawiązać więź
Jak
na to nie jesteś gotowa
Kazimiera Ołowiak
Mama
to najpiękniejsze słowo świata.
Miłością
jest złotą nicią nas ze sobą splata.
Zawsze
jest obok nas pocieszy doradzi,
Ona
pierwsza dziecku o Świecie opowiada,
Do
pacierza jego małe rączki składa,
Od
mamy płynie mądrość i radość wielka
Bo
Matka to najlepsza nauczycielka.
Patrzymy
na nią od samego powicia,
Jest
największą miłością naszego życia.
Mama
jest najpiękniejszą miłością naszego życia,
Mama
jest najpiękniejsza na świecie.
Tak
o mamie mówi każde dziecię,
Mama
czuwa przy mnie w każdej chwili
Zawsze
mówi prawdę nigdy się nie myli. Dlatego nikt w to nie wątpi,
Że
matki dziecku nikt nie zastąpi.
My
dorośli widzimy obraz naszej Matki,
W
ogródku wokół Niej kolorowe kwiatki.
Było
to dawno, aż się łza w oku kręci,
Bo
ten obraz zostanie zawsze w twej pamięci.
Dlatego
kochajmy Mamę zawsze i wszędzie,
Bo
dzisiaj jest, a czy zawsze będzie ?
Alina Betlejewska
Najdroższa
na świecie
Najdroższa
na świecie jest mi mama
Ta
ukochana, ta moja mama
Co
się dla mnie tyle poświęcała
I
wychowała mnie, więc kocham Cię.
Nikt
na świecie droga mamo
Nie
zastąpi Cię
Każda
mama dla swych dzieci
Jak
najlepiej chce
Dziękuję
Ci mamo dziś za wszystko
Za
twe starania i za twoje łzy
Coś
ślęczała nad moją kołyskę
I
wychowała mnie, więc kocham Cię
Jadwiga
Bukowska
To, co w naszym domu było najdroższe
i najpiękniejsze, to Mama
Ona zawsze Nas doceniała, słuchała, motywowała.
Kiedy byliśmy dziećmi, pomimo nawału pracy,
zawsze dla Nas czas znaleźć umiała.
Uczyła szacunku dla ludzi, zrozumienia, pomagania,
bowiem jako pielęgniarka sama wielokrotnie
swoją pomoc i ciepło ludziom przekazać umiała.
Tak bardzo ją podziwiam - za to podejście
do innych, cierpliwości, umiejętności słuchania
i zastanawiałam się:
"czy ja też będę kiedyś tak umiała?"
Życie mojej mamy czasami szare kolory przybierało.
Zmagania z chorobą, leczenie, przygnębienie,
osłabienie lecz zawsze w Bogu zaufanie.
Chęć życia i bycia z Nami była tak wielka,
że problemy zdrowotne (chociaż nie do końca),
pokonać w pewnym stopniu umiała.
Cieszył Nas każdy rok kiedy z Nami Była,
dziękowaliśmy i o następną Opatrzność Boską prosili.
Teraz kiedy Jej z Nami już 10 lat nie ma
myślę, że za to, wszystko kim dla
Nas była, tylko dziękować trzeba.
Dużo Nas nauczyła, dobre rzeczy pokazać umiała,
na zawsze w sercu zostanie - Moja mamusia ukochana!
Wiersz dedykuję mojej zmarłej Mamie - Ewa Maj
Cytat
7: Kiedy
zacząłem chodzić do szkoły, zmieniły się moje marzenia,
chciałem być podróżnikiem, milionerem, poetą albo świętym. /T.
Różewicz/
Marzenia
któż ich nie ma?
Zmieniają
się owszem.
Szkoła
podstawowa, liceum i studia różne priorytety…
Podróże,
nowi ludzie, pomysły, nowe wyznania,
Książki…
Ciągle
szybko i w biegu…
Nagle
stop – pandemia
Zwariował
świat,
Zakazy
i nakazy,
A
normalności brak.
Tęsknię
za ludźmi
Za
praca w szkole,
Za
dziećmi i gwarem szkolnych korytarzy,
Zamiast
tego cztery ściany i komputer…
Z
normalności tylko książki zostały
A
w nich cudowny świat.
Kiedy
będzie jak dawniej? – odpowiedzi wciąż brak…
Agnieszka
Prokop - Kubik
Gdybym
…
Gdybym
jak lekki ptak
Mogła
wzbić się w góry, spojrzałbym na życie
Z
wysokości chmury.
Przywołałabym
wietrzyk
Tak
lekki z północy
Przegoniłabym
ciemne
Nade
mną obłoki.
Szybowałabym
lekko
Miotała
się w szale,
Wyrzuciłabym
wszystkie
Pretensje
i żale.
Tańczyłabym
wśród chmurek
Tych
jasnych, wrażliwych,
Niosłabym
moc radości
Wszystkim
nieszczęśliwym.
Przyniosłabym
złe chmury
Za
dalekie knieje,
Aby
świat był przyjazny
I
dawał nadzieję
Gdy
niebo będzie czyste
I
wiatry spokojne,
powrócę znów na Ziemię
…i
zacznę żyć godnie
Ula Borek
Kiedy zacząłem chodzić do szkoły,
zmieniły się moje marzenia,
chciałem być podróżnikiem,
milionerem, poetą albo świętym.
Niestety życie okrada nas z marzeń
Fundując w zamian szary, zwykły dzień
Ale i najważniejsze daje też bogate
doświadczenia
Dzięki, którym jesteśmy może coś
warci dla swojego pokolenia
Mariola Kruk
Cytat 8: Kruche jest nasze życie/
kruche miłości/ słowa/ wiersze... /T. Różewicz/
Życie
jest piękne, lecz trudne do przeżycia
Życie
choć piękne, tak kruche jest
Wystarczy
jedna chwila by zgasić je .
Życie
choć piękne tak kruche jest
Zrozumiał
ten kto otarł się o śmierć.
Gdy
matka tuli w ramionach dziecię swe
Jej
miłość staje się przeciw złym mocom
Tak
ludzie modlą się o urodzajny deszcz
Jak
ona czuwa nad nim nocą.
Wyfruwa
wreszcie z gniazda młody ptak
Bo
przywilejem jest młodości
Zabawa
, radość przyjaźń a nie strach
Bo
młodość nie wiedzieć o tym że,
Życie
choć piękne, tak kruche jest
Wystarczy
jedna chwila by zgasić je.
Życie
choć piękne, tak kruche jest
Zrozumiał
ten kto otarł się o śmierć
Kiedy
szukasz ucieczki przed światem
I
zamykasz się w samym sobie
Pamiętaj,
że po to jest miłość
Aby
dać ja drugiej osobie.
I
nie do końca piękny jest ten świat
Gdy
wciąż odwieczne prawa łamie
Zabiera
miłość, młodość, słońca blask
Lecz
my nie chcemy wiedzieć o tym że :
Życie
choć tak piękne, tak kruche jest…
Maria
Tokarska
Kruche
jest nasze życie, kruche nasze miłości i słowa,
Cienka
linia między teraźniejszością a przyszłością.
Łatwo
jest kogoś zranić, opuścić, zabić
Ale
uczucie zawsze pozostanie, jest nie do zdarcia.
Dlatego
pielęgnujemy nasze " kruche" życie
i cieszmy się z małych wielkich
rzeczy
G.B.Giemza
Wszystko dokoła marnieje, kruszeje
My też
Odejdziemy
Może pamięć po nas zostanie?
Ale ona też kruszeje
Więc nas nie będzie
Skruszejemy
Mariola Kruk