Wiersz z tomiku: Nasz Papieżu ukochany
Papieżu, kto widział
choć raz Twoją twarz
nie zapomni jej
choć przemija czas.
Bił od jej świętości
nadzwyczajny blask:
twarz pełna powagi
zadumy, mądrości
rozmodlona w ciszy
wielkiej pobożności
Twarz szczęśliwa, wesoła
gdy młodzież Cię otaczała:
ulubione Twe pieśni
wraz z Tobą śpiewała.
Później twija twarz
Pełna bólu była
przez okrutną chorobę
która ćię dręczyła
Kazdy Twój ból
i uśmiech pamiętamy
są to żywe fotografie
które w sercach i oczach mamy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz