Wiersz z książki - Myśli Rymowane
Los wszystkich ludzi na świecie
Wierzycie mi czy nie wierzycie
Jest zwykłym biletem wstępu
Do znanego teatru „ŻYCIE”.
Sztuka w teatrze trwa latami
Reżyserujemy ją przecież sami,
Główną rolę też sami gramy,
A na oklaski wciąż czekamy.
W pewnej chwili, niespodziewanie
Zamiast zwykłych rutynowych owacji,
Słyszymy gwizdy i tupanie.
Coś nam nie wyszło? Nie mamy racji?
My się przecież nie mylimy1
Ale siadajmy1 Ogladajmy1
Przekonamy się, jak zobaczymy,
Jak się zastanowimy1
Tak więc siadamy, oglądamy
Nagle …zauważamy,
Że sztuka źle przemyślana,
Akcja całkiem zagmatwana,
Scena źle oświetlona,
Widownia zbyt nagłośniona.
- Jak to się stało?
Wstyd1 Nieporozumienie1
Klęska i przygnębienie1
Kto nam tak sztukę źle ustawił1
Treści nie docenił, źle przedstawił?
Kto nas tak nie pożałował?
Boleśnie skompromitował?
W odpowiedzi usłyszeliśmy zdanie,
Które dla nas jest też pytaniem:
Kto temu winien? No, kto?
Gdzie my wtedy byliśmy?
Dlaczego na to zezwoliliśmy?
Co nas zepchnęło? Jaka siła
Od naszych marzeń oddaliła?
Kto wtedy za nas rządził?
Kto za nas decydował?
Kto to był?
Co o tym myślicie?
Ja myślę, że to był tylko źle trafiony,
Zbyt tanio przez nas kupiony
Bilet do teatru ŻYCIE.
Warszawa, marzec 2001
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz